પેલું દિનનું અજવાળું
પેલું દિનનું અજવાળું મારે સહ્યુંસહ્યું જાય,
પણ ચંદનીનું તેજ ના હુંથી ખમાય:
રે કોને કહ્યું જાય ?
સખી ! ચમકીને જાગી…. ધ્રુવ.
મદ માધવીનાં ફૂલડાં ગંધ છલકાય,
સખિ ! વાસંતી વાયરા રહી રહી વાય
મારે અંગે લીંપાય….સખી ! ચમકીને.
આ નીતરેલી ચૈત્ર કેરી ચંદનીની છાંય,
મારાં નયનોનાં નાવડાં તેજમાં તણાય,
છેક ડૂબી ડૂબી જાય…. સખી ! ચમકીને.
પેલી વર્ષાની ઝડિયુંનાં ઝાપટાં ઝિલાય,
પેલા વિરહની વેદનાનાં ઝાપટાં ઝિલાય,
પણ વ્હાલમનું હેત ના હુંથી ખમાય
ના જાણું શું થાય ?
સખી ! ઝબકીને જાગી…. ધ્રુવ.
જરી નજરું પડે ને, લજામણી બિડાય,
આંખ ફરકે ને અંગ, રંગરોળ મચી જાય;
મારી કંપી ઊઠે કાય,
રાગ રાગથી છવાય - સખી ! ઝબકીને.
સખી ! ભીનલો આ વાન, વદન નેહે ભીંજાય,
આ હૈયાનું હોડલું હળવે વ્હૈ જાય;
સૂધસાન સરી જાય
સાવ ડૂબી ડૂબી જાય…. સખી ! ઝબકીને.
આ ચંદનીનું તેજ ના કેમે સમાય,
આ વ્હાલમનું હેજ ના કેમે ખમાય,
સ્હેજે કહ્યું કહ્યું જાય;
હું ઝબકીને જાગી…
હીરાબહેન પાઠક